Pief paf POEF

Eerder blogde ik al eens over mijn liefde voor gehaakte dekens. Ik kan uren kijken naar foto's van gehaakte dekens op het internet of in haakboeken. De kleurencombinaties, de soort vierkanten, zeshoeken of strepen, heerlijk! En zo'n deken zal ik ooit voor mezelf haken. Ik was er al eens aan begonnen.



Ik haakte summer garden granny's van Lucy en veranderde van gedachten, ik vond strepen toch leuker. Dus haakte ik alle vierkanten aan elkaar. Ik had vierkanten van 9 kleine granny's, vierkanten van 4 granny's met een rand eromheen en grote vierkanten. Vijf hiervan maakte bij elkaar 1m25 breed. Mooi, en dus zou ik dat in het midden doen en eromheen granny stripe.

Halverwege dit proces besloot ik dat het ik toch niet leuk vond en dat ik liever toch met vierkanten verder ging.

Dus haalde ik alle strepen weer uit en ging weer lustig vierkantjes haken. Ik wist al vooraf dat dit een groot en langdurig project zou zijn dus het verdween bij tijd en wijle in de kast voor andere projecten tussendoor. En zo geschiedde ook na het haken van deze 8 vierkantjes. Ik haakte allerlei andere dingen en deze tas met een kwart deken en een berg bollen katoen lag geduldig op te wachten.

En toen kwam Vicarno met de garens in de webshop. En haar katoentjes waren € 1,65 ipv de € 4,60 die ik voor de (overigens prachtige) Rowan Handknit Cotton had betaald. Ai. Ik had nl. nog lang niet voldoende voor die lekkere deken, nog niet eens genoeg voor de helft... Wat nu? Impulsief besloot ik alle ongebruikte bollen terug te brengen naar de winkel. De mevrouw achter de kassa keek me verbaasd aan, breng je zo veel terug? Ja, echt! En voor het geld wat ik terugkreeg besteld ik bij Vicarno in de preorder flink meer garen dan ik had teruggebracht. Maar ja, toen zat ik daar met 1m25 bij 0m25 aan granny's plus een paar onaffe granny's en een paar halve bolletjes. Wat te doen?

Ik ging een middagje met de vierkanten aan tafel zitten en rommelde er eens wat mee. Een tas? Een hele grote dan... Meerdere tassen? Voor wie of wat? En ineens wist ik het! Een poef zou het worden! Ik haalde een paar vierkanten los en zette het weer aan elkaar, maar dan net even anders. Ik haakte het laatste grote vierkant van 9 kleine vierkantjes aan elkaar. Op de Albert Cuyp haalde ik een blok schuimrubber van 0m25 x 0m25 x 0m25. En dan zou ik alle vierkanten aan zo elkaar zetten. Eenmaal thuis met dat grote blok schuimrubber ging mijn peuterdochter helemaal uit haar bol, dát is nog eens een leuk speledingetje! En hop, daar vloog het blok door de kamer, en hop, daar sprong zij erboven op. En hop! Daar brak een hoek af. Oei... OK, ik moest iets verzinnen om te zorgen dat grijpgrage vingertjes niet door het haakwerk heen hele putten in het schuimrubber zouden graven.

En zo verknipte ik een wieglakentje en stofte ik de naaimachine af. Dat was nog eens spannend, want ik had nog maar een keer eerder iets alleen genaaid, zonder de hulp van mijn moeder. En die vorige keer was ik uren en uren bezig om alleen al de draad goed ingespannen te krijgen en het was alweer maanden geleden. En nu ging ik een kubus naaien, dus extra belangrijk om netjes te werken, om te zorgen dat die hoes goed om de kubus heen zou passen. Ik ben niet de geduldigste persoon wat dit betreft, dus dat ik vanmorgen in redelijk korte tijd een goed passend hoesje heb gefabriceerd verbaasde mezelf nog het meest! En toen was het een kwestie van de kubus in het haakwerk, de laatste drie kanten met naald en draad aan elkaar haken en zo was daar: de poef!